De kunst van het meereizen

Mijn werk als therapeut bestaat er uit om samen met jou te zijn in een periode die voor jou onzeker of verwarrend is. Na jaren therapeutschap heb ik geleerd dat het mijn aanwezigheid is wat ik te bieden heb, samen met mijn bereidheid om met je mee te reizen, en mijn bereidheid om met jou te ontdekken waar deze reis je naartoe leidt. In tegenstelling tot de gedachte dat ik er als therapeut zou zijn om jou te helpen of te redden of om je problemen op te lossen.

Net als jij, weet ik de weg niet. Heb ik geen vastomlijnde kaarten, geen voorspelbare bestemmingen en zeker geen protocollen. Het enige wat ik heb is het vertrouwen dat ik mijn eigen koers zal blijven varen, al moet ik onderweg blijven opletten om te zien waar ik ben, samen met jou. Wat me opvalt is dat elke ontmoeting, elke relatie in de therapie een uniek pad volgt. Ik sta niet vooraf vast in een idee van hoe de relatie zal zijn of waar het naartoe gaat. De enige constante is dat ik me beschikbaar stel voor wat er zich aandient.

Jij en ik gaan een tijdelijke relatie aan. Jij komt met pijn, onzekerheden of verlangens, en ik ben daar – niet om te verklaren, niet om te oordelen, maar om te ervaren. Het is misschien zelfs een soort dans. Soms ga ik een stap achteruit om je ruimte te geven, soms een stap naar voren om je op te vangen. De verbondenheid die zich ontwikkelt, is niet van een constant soort, maar van een dynamisch, bewegend karakter. Soms is de relatie stevig en diep, andere keren is het luchtig. Wat belangrijk is, is dat onze relatie tijdelijk is, want daarin ligt de vrijheid. Ik hoef niet alles te begrijpen of op te lossen. Ik ben er, in het moment, om met je mee te gaan.

Wat ik merk, is dat deze constante wisselwerking niet alleen jou beïnvloedt. Ook ik groei in de tijd dat ik met je ben. Ik ontdek steeds opnieuw dat ik, als therapeut, niet los sta van de ervaringen die we samen delen. Er is geen muur tussen mijn wereld en de wereld van de jou. Ik ben deel van wat zich ontvouwt, zonder te willen sturen of te beheersen. Mijn eigen reis, mijn eigen vragen, mijn eigen onzekerheden, worden onderdeel van de reis die we samen maken. En dat is het paradoxale: hoe meer ik me overgeef aan jouw ervaring, hoe meer ik ontdek over mezelf. Dit is geen lineaire ontwikkeling. Dit is het groeien binnen een open veld, waar ik mij voortdurend aanpas en ontvouw. Mijn gereedschap als therapeut is niet vastomlijnd, maar groeit mee, verandert mee, leert mee.

Het mooie van deze open benadering is dat ik niet weet wat jij mij zal brengen. Het is alsof ik voortdurend door een landschap wandel, waarvan ik de contouren pas ga herkennen als we er samen in staan. Dit maakt het werk niet alleen intens, maar ook buitengewoon rijk. Ik ben niet de gids die weet waar het pad heen leidt, maar een metgezel die samen met jou zoekt naar betekenis en ook verbinding in de duisternis. Zoals reizigers die elkaar in de meest onwaarschijnlijke omstandigheden vinden – niet om de ander te veranderen, maar om samen een stukje van de weg te delen.

En zo bestaan er in mijn leven als therapeut altijd meerdere relaties naast elkaar, in eenzelfde tijdsgewricht, maar ieder met hun eigen energie, hun eigen dynamiek en schoonheid. Ik voel mij niet ‘de therapeut’, maar een deelnemer in vele processen tegelijk, die telkens weer een unieke kleur aanneemt. Dit geeft me het gevoel dat ik, als mens en als therapeut, in de kwetsbaarheid van mijn openheid, ook weer rijker word. Want misschien is het mooiste wel dat ik, door jou niet te willen ‘genezen’, maar met je te reizen, altijd iets meeneem van jouw ervaring, jouw pijn, jouw schoonheid. Dit wordt mijn eigen proces, dat ik in al zijn veelheid blijf onderzoeken.

In deze wereld van relatieve afstand – want hoe dicht kan ik me met jou verbinden zonder mijn eigen koers uit het oog te verliezen? – blijft de vraag altijd wat het betekent om met jou mee te reizen. Misschien is dat het mooiste wat ik te bieden heb: niet de antwoorden, maar het samen verkennen van je vragen, het samen uitzoeken hoe het voelt, hoe het leeft, hoe het ademt. In onze reis ligt niet de belofte van een oplossing, maar van een moment van diepe verbinding. En juist door die tijdelijke dieptebinding, vind ik een stukje van mijn eigen waarheid.